üniversiteyi ailemden uzakta şehir dışında okudum. orada kaldığım yerde sokak kedilerini besliyordum. şimdi Şansım var ama onları nasıl özlüyorum bir bilseniz:( o kadar uysallardıki canını çıkarsan yinede tırnak çıkarmaz ısırmazlardı. ev zemin kat olduğu için önceleri camdan aşağı yem atarak besliyordum. daha sonra eve almaya başladım.öyle tatlılardıki. ama bi okadarda kirlilerdi :/ evde pek eşya halı vs olmadığı için pek dert etmiyordum. ama bu yüzden kucaklayıp öpemiyordum ellediğimde hep elimi yıkamaktan sürekli sıvı sabun bitiriyordum. ama olsun onların varlıkları herşeye değerdi. o sınav streslerini hep sayelerinde atlattım. ee bu kadar alıştığm kedilerden ayrılmak ne kadar zor oldu tahmin etmişsinizdir. şimdi kimbilir napıyorladır..
allahtan mahallede yemek verenler vardı inşallah karınları doyuyordur ..
Wonderful post...I like your blog.^^
YanıtlaSilMaybe follow each other on bloglovin?
Let me know follow you then back.
Lovely greets Nessa
Pozlar müthiş, hayran kaldım vallahi :) takipteyim canım bende beklerim bloğuma :)
YanıtlaSilhttp://kadinlaraaozel.blogspot.com/
sevgiler