şansımın hikayesi

kedilere olan ilgim uzun süredir vardı. öğrenci olduğum için kaldığım yere kedi alamıyordum. sokak kedilerine bakmakla yetiniyordum. ama kafayı yemek üzereydim. benimde bir kedim olmalıydı :) öğrenciliğim bittiğinde memleketime döndüm ve tırım tırım yavru kedi aramaya başladım. kış mevsimi olduğu için henüz yavrular doğmamıştı. evimizin yakınındaki parkta bulunan kedilerle ilgileniyordum. sonunda yavrular doğmaya başlamıştı. annesi olmayan zor durumda olan bir yavru sahiplenmek istiyordum. ama annem eve kesinlikle kedi alma taraftarı değildi. internetten bulduğum yavru ilanlarıni için gidip görüşmeme izin vermedi. ama ben bir şekilde kedi alacaktm :) sokaklarda dolaşırken acı acı miyavlamalar duydum. parkın kenarında bir kutu içinde 6 tane yavru vardı. neredeyse hepsinin gözünde iltihap vardı gözleri kapanmıştı. anneleride yanlarında yoktu. hemen eve gidip göz damlasını aldım hepsinin gözlerini temizledim açtım damlalarını damlattım. parkın orada oturan bir kız da yavrularla ilgileniyormuş beraber bir hafta kadar ilaçlarını damlattık.kutularını temizledik temiz su kapları falan koyduk.içlerinden bir tanesi kalbimi fethetmişti. anneme söylediğimde yine kesinlikle olmaz cevabını aldım. ama o kadar zor durumdalardı ki içim parçalanıyordu. annelerinin memeleri yara olmuş yavruları emziremiyordu. yavruları şırıngalarla beslemeye çalışıyorduk. bir gün akşam olmuş hava kararmıştı. onları bırakıp eve gidemiyordum. bir tanesini kucağıma aldım yoldaki markettende bir kutu alıp içine koydum. artık yavru benimdi :) eve getirdim henüz yaklaşık üç haftalıktı. yani avuç içi kadarcık. üstü başı kir toz içinde ayrıca pireliydi. o saatte açık veteriner olmadığı için götüremedim. ılık suyla yıkayıp hemen kuruladım. ertesi gün veterinere götürdüm. pirelerinden kurtulduk. kum, biberon, kedi süt tozu, tuvalet kabı alışverişi yaptık. mutluluktan uçuyordum. adını taa onu almadan önce koymuştum; şans :) bana  şans getireceğinden emindim. ogünden sonra resmen annesi olmuştum. iki saatte bir biberonla mama yapıp beslemem gerekiyordu.bayağı zorlu bir süreçti. gecenin köründe uyanıp oyun oynuyorduk. neyseki o süreçleri atlattık. önceleri kuru mamayı ıslatıp veriyordum. dişleri çıktığında tamamen kuru yemeye başladı. artık hiç bir zorluğu kalmamıştı. kendi kendine gidip mamasını yiyip suyunu içiyordu, tabi yaramazlıklarını saymazsak :) 

şimdi şans dört aylık oldu :) 

NOT: annem şansı kızım diye seviyor:))